به ته یک کوچه رسیده ام که انتها ندارد !

مریم توهم زده شبهای سیاهم ، قلبم مقدس نیست ...
با تمام مریم ها فرق دارم !
کرشمه هایم در دود سیگارم است ...
هر شب شکسته میشوم همانند آینه ای که همه چیز را دید و هیچ نگفت و از درد ترک خورد و شکست !
من برای خودم نا آشنا هستم !
مرا نفهم هم نوعم !
مرا نفهم !
من به ته کوچه ای رسیده ام که انتها ندارد !

(باران ! )

من خراب شده ام ...

همانند درختی که دارکوب عاشقش بود ...

مست شده ام...

همانند شرابی که کسی آن را ننوشید و خودش، خودش را بلا آورد !

من واقعا خرابم !

آوار هارا میفهمم !

سیگار را میفهمم ، تنهایی را میفهمم ...

آغوش را ، عشق را ، بی کسی را ، و درخت را !

من همه را میفهمم !

نگاه هایم درد میکند به بودن !

بآرآن.صاد